خواجه عبدالله انصاری فرمود:

بدانکه، نماز زیاده خواندن، کار پیرزنان است 

و روزه فزون داشتن، صرفه ی  نان است 

و حج نمودن، تماشای جهان است.

اما نان دادن، کار مردان است...

چه فرقی دارد رمضان باشد یا تیر یا جولای

هر روزی که دستی گرفتی

دلی به دست آوردی،

اشکی پاک کردی،

"انسانی"

روزه پرهیز بگیریم

بپرهیزیم از قضاوت

از دروغ

از ریا

از تهمت

از نیرنگ

و گرنه تا بوده انسانهایی بودند که بسیار گرسنگی کشیدند

ولی هرگز روزه نبوده اند...                        

         کاش یک ماه بود که موظف بودیم از اذان صبح تا غروب آفتاب فقرارا  سیر کنیم 

نه اینکه گشنگی بکشیم تا اونا را درک کنیم!

و اما از سخنان زیبای دکتر شریعتی است

فقر ، گرسنگی نیست، عریانی هم نیست …فقر ،حتی گاهی زیر شمش های طلا خود را پنهان میکند…

فقر ، چیزی را “نداشتن” است ؛ ولی آن چیز پول نیست ؛ طلا و غذا هم نیست …

فقر ، ذهن ها را مبتلا میکند …

فقر ، اعجوبه ایست که بشکه های نفت در عربستان را تا ته سر میکشد …

فقر ، همان گرد و خاکی است که بر کتابهای فروش نرفته ی یک کتابفروشی می نشیند …

فقر ، تیغه های برنده ماشین بازیافت است که روزنامه های برگشتی را خرد میکند …

فقر ، کتیبه ی سه هزار ساله ای است که روی آن یادگاری نوشته اند …

فقر ، پوست موزی است که از پنجره یک اتومبیل به خیابان انداخته میشود …

فقر ، همه جا سر میکشد …

فقر ، شب را “بی غذا” سر کردن نیست …

فقر ، روز را “بی اندیشه” سر کردن است ...